بسم ا. الرحمن الرحیم
خدای مهربان ما همیشه بهدنبال بهانه ایست تا ببخشد و رحمت خود را شامل حال بنده اش کند. با خضوع و خشوعتمام ایستادن و به درگاه الهی دعا، مناجات و طلب مغفرت کردن از لحظاتی است کهخداوند بهانه قرار می دهد تا بنده نادم و گناه کار خویش را عفو کند. پس لحظات دعا راقدر بدانیم که خداوند با کریم و رحیم بودنش به بنده می نگرد. دعا کردن برای دیگرانانرژی مثبت فراوانی را نصیب انسان می کند، پس در هر گرفتاری و سختی بر دعا برایدیگران مداومت کنیم تا به سبب انرژی مثبت فراوانی که به ما می رسد مشکلاتمان رفعشود. دعا، بلا و گرفتاری ها را دفع می کند.
همیشه گفتیم که قصص قرآنیسرشار از درس است. در آیه ای که خداوند زکریای پیامبر را سفارش به مناجات، روزهسکوت و پرهیزکاری می فرماید تا به او فرزندی عطا کند. حضرت زکریا در بُهت و حیرتمی مانند که چگونه است که در چنین سنی و علیرغم ناتوانی در فرزنددار شدنش اکنونتوفیق یافته به مقام پدری برسد. این حقیقت از قرآن تنها گوشه ای از اراده الهی رانمایان می کند تا همگان بدانند وقتی خداوند اراده به تشویق یا تنبیه بنده ای میکند هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند مانع شود. خوب است بدانیم زمانی خداوند مژده فرزنددار شدن حضرت زکریا را به ایشان می دهد که حضرت مشغول به دعا در حق دیگران بودند. خداوندمدبر، عادل و رازق است، ممکن نیست دعایی در حق دیگری کنیم خداوند پاسخ خواسته ها وحوائج خودمان را ندهد اما این که برآورده شدن نیازها و حوائج ما در چه زمان وشرایطی باشد به صلاح دید خدای یکتا و مهربان باز می گردد؛ چرا که اوست که بر همهچیز دانا و توانا است و مصلحت بندگانش را بهتر از هر کس می داند.
قیاس نکنیم و در مقابلخداوند سرکش نباشیم و کوچکی کنیم تا بزرگی خداوند را ببینیم. از رحمت، لطف و کرمخدا هرگز ناامید نباشیم که یاس از رحمت خداوند بزرگ ترین گناه است. مبادا با کمصبری خود ناامید شویم و خدای قادر و متعال را در ذهن و فکر خود محاکمه کنیم. خدایما خدایی با صفات عالیه است، منصفانه نیست اگر او را تنها با جبار بودن یاد کنیم وگله و شکوه سر دهیم. پیش تر گفتیم که خداوند بزرگ و بخشنده در شرایط خاص و ویژه ایاز صفت جبار بودنش استفاده می کند که آن هم به ندرت و مربوط به برخی از بندگان استکه چنانچه بخشش الهی شامل حال ایشان شود، عدل الهی خدشه دار می شود.
از خداوند عمری بخواهیمکه در آن به رشد، تعالی و انسانیت رسیم، نه این که صرفاً عدد سنی بیشتری را طیکنیم. باور و ایمان خود را بر بخشندگی الهی تنظیم کنیم تا همواره مورد رحمت الهیقرار گیریم. همانند کودکی باشیم که در هر شرایط پدر خویش را برطرف کننده نیاز وخواسته اش می داند و همیشه او را با بهترین جملات و صفات خطاب می کند. بی شک چنینپدری در تأمین نیاز فرزندش از جان مایه می گذارد.
توجه به آیات الهی و انسگیری با کلمات قرآن تماماً رحمت و نعمت است که شامل حال بنده می شود. در زمان رسولخدا (ص) فردی نزد پیامبر می آید و از ایشان سوال می کند که آیا در امت شما بندهشراب خوار و گناهکار وجود دارد؟ پیامبر (ص) می فرمایند: بله. او در ادامه باز سوالمی کند آیا در امت شما فرد دروغ گو وجود دارد؟ پیامبر می فرمایند: کسی که دروغبگوید از امت من نیست. دروغ گویی در دین ما به اندازه ای وجه زشت و ناپسند دارد کهپیامبر (ص) فرد دروغ گو را از امت خود نمی دانند. زمینه و پایه اولیه بسیاری ازگناهان و اختلافات و از هم گسستگی ها دروغ گویی است. مطابق با دستورات مشق عشق رازمهم و گام اساسی در رهروی و رسیدن به انسانیت در صادق بودن با خود است. دنیا درهیچ زمانی و به هیچ کس وفادار نبوده و نیست. اما در این میان کسانی سعادتمند هستندکه دلبسته دنیا نیستند و از دنیا تنها به جهت انسان ماندن استفاده می کنند. مقامحضرت زهرا (س) مقامی والاست. مقامی که خداوند به خاطر ایشان توبه حضرت آدم راپذیرفت(حضرت آدم (ع) خداوند را به حضرت زهرا (س) قسم داد).
در مبحث مُعارفه به مقامو جایگاه ویژه خانم حضرت زهرا (س) اشاره کردیم و گفتیم پس از فرمان الهی در سجدهملائکه به حضرت آدم (ع) ایشان پنج نور را مشاهده کردند. حضرت آدم (ع) سوال کردندکه من اولین مخلوق خدا و اولین پیامبر او هستم این نورها کیستند؟ حضرت حبرئیل (س) درپاسخ به ایشان به حضرت زهرا (س) اشاره کردند و فرمودند ایشان خانم فاطمه زهرا (س) هستند.نور دیگر پدر حضرت زهرا (س) و پیامبر خاتم هستند و نور دیگر همسر حضرت زهرا (س) وپسرعم آقا رسول ا. (ص) است و دو نور دیگر فرزندان حضرت زهرا (س) هستند.
چهل هزار سال قبل از خلقتحضرت آدم (ع) پنج تن آل عبا آفریده شده بودند. سوگند به نام حضرت زهرا (س) ناجیحضرت آدم (ع) و دلیل قبولی توبه اش بود و بردن نام مقدس و مبارک حضرت علی (ع) ناجیحضرت ابراهیم (ع) در آتش و گلستان شدن آن بود. اگر چه کسی نزد خداوند عزیز است کهبا تقواتر است اما خداوند همواره ارزش زیادی برای ن قائل بوده است. مقام بالایخانم حضرت مریم (س) و مادر شدن ایشان بدون انتخاب همسر و تولد نوزادی که پیامبر اولوالعزمالهی بود خود نمونه ای از گرامی داشتن مقام زن است. ناگفته نماند که دم مسیحاییفرزند حضرت مریم (س) نیز از وجود پر برکت آقا امیرالمومنین (ع) بود.
سلمان فارسی مردی مومن،مسلمان، مدبر و عالم بود. او در داستان هِنده هنگامی که دختر یهودی و پدرش را بهخانه آقا امیرالمومنین (ع) برد تا دختر یهودی شفا یابد و از مریضی نجات پیدا کند،آقا امیرالمومنین (ع) فرمودند لحظه ای صبر کنید تا طبیب بیاید. سلمان که بر قدرتبی انتهای مولا (ع) واقف بود در حیرت تمام رو به ایشان کرد و گفت دم مسیحایی عیسیبن مریم (ع) از شماست، چگونه است که باید در انتظار طبیب باشیم؟ مولا می فرمایدطبیب این کودک، پسرم حسین (ع) است. قدر بدانیم و شاکر باشیم نعمت رهروی بر مولاییکه اوج قدرت، عظمت و توانمندی است. امید که با مدد ایشان مسیر رهروی را به سلامتطی کنیم تا در روز در ورود آفتاب عالم تاب خانم حضرت زهرا (س) سربلند و روسفید باشیم.
در آستانه سال جدید هستیمو ایام پاکیزگی، رفت و روب و خانه تکانی است. سالهاست که در چنین روزهایی به عنوانشیعه مولا خود را موظف و مکلف می کنیم تا در کنار پاکیزه کردن محیط زندگی و جسمخود، جان و روح و درون خود را از آلودگی ها پاک کنیم. کمی فکر و رجوع به درون،اعمال و گفتار گذشته به همه ما کمک می کند تا به یاد آوریم که چه کینه ها، کدروتها، ناراحتی ها و یا حق الناس هایی به عهده داریم. همه ما بی شک دچار اشتباه ولغزش می شویم از این فرصت در جهت خارج کردن اشتباه از طبفه طبقه مغز خود استفادهکنیم. خود را آماده برای جبران اشتباه کنیم حتی اگر جایی احساس کردیم حق با ماست واشتباه نکردیم، مهربانی کنیم و عشق هزینه کنیم تا آنان که اشتباه کردند به ندامت وپشیمانی برسند و تحت تأثیر مهرورزی ما اشتباه خود را جبران کنند.
آنقدر عمیق به خانه تکانیدل برسیم که موقع قرائت حَوِل حالَنا اِلی اَحسَنِ حال خود را مدیون کسیندانیم. تحویل سال یعنی لحظه ی تحول ما برای بهتر شدن و تلاش خود را چنان کنیم کهتحول و تغییرمان در سال جدید تغییر و تحولی عمیق تر و اساسی تر نسبت به گذشتهباشد. در درون مبارزه کردن برای بخشیدن دیگری به نوعی خودشکستن است؛ خود شکستنی کههر چند سخت و دشوار است اما ثمرات و بازدهی فراوانی را نصیب انسان می کند و او درتغییر کردن موفق می کند. قطعاً همگی می دانیم لذتی که در گذشت و بخش است قابل قیاسبا هیچ لذتی دیگر نیست. تا فرصت باقی است تلاش خود را کنیم تا امسال علی وار و علیگونه سال خود را تحویل کنیم و اطمینان داشته باشیم که در اطرافمان کسی باقی نماندهکه ما توان کمک به او را داشته اما غفلت کرده باشیم.
از حداقل کمک های مادی،معنوی و فکری که می توانیم در حق دیگری داشته باشیم، دریغ نکنیم و بدانیم که رهروی،کار کردن برای فرد نیست همانند فرشتگان و ملائکه به مقام انسان و انسانیت خدمتکنیم تا طعم خوش رضایت مولا (ع) را بچشیم. لذت بخشیدن کسانی که ظلمی بر ما رواداشتند و یا دلی از ما شکستند، لذتی شیرین تر و دل چسب تر است. گذشت و بخشش جزءمهمی از خانه تکانی است. هرگز دین ما دین ظلم، خشم و خشونت نبوده است.
زندگی ائمه ما گواهراستین بر مهربانی و پرهیز از هر گونه حمله ای است. دین ما تنها اجازه دفاع را بهانسان داده است. نزول سوره انسان به روشنی عظمت بخشش، کرم و مهربانی را بیان میکند و فرد را توصیه به مهرورزی به انسان ها می کند. رجوع کردن اسیر به در خانهمولا (ع) طبق آیات سوره مبارکه انسان باز نمادی از حق آزادی انسان هاست و این کهدر دین اسلام اسیر حق حیات و زندگی دارد و ما مجاز نیستیم تا او را در حبس نگهداریم. دین ما دین رحمت است و اگر نقصی وارد می شود از مسلمانی ماست و نه ازاسلام. در گذشت کردن و بخشیدن گوی سبقت در دست بگیریم. بخشش خود را منوط و مشروطبه سن و سال و کوچک و برزگی نکنیم. از حرص و طمع بر آنچه برای امامان، پیامبران،شاهان و شاهزادگان نمانده حذر کنیم و تلاش توأم با امیدواری در راه بندگی داشته تادر مقام حقیقی خود ماندگار و جاوید باشیم. والسلام….
درباره این سایت