بسما. الرحمن الرحیم
دنیا چرخهکوچک و کوتاهی است که از ناتوانی انسان در نوزادی آغاز می شود و مجدداً به دورهناتوانی در دوران پیری و کهنسالی می رسد. فرموده مولاست که دنیا را سه طلاقِ میکنند تا هرگز دلبستگی و وابستگی برای خود در آن ایجاد نکنند. این که دنیا بی وفا ومحل گذراست کاملاً صحیح است اما این بدان معنی نیست که نباید در این دنیا به تلاشو کوششی پرداخت و از تأمین معاش غافل شد. دنیا را برای دنیا خواستن غیر مفید وعامل ضعف در انسان است. باید دنیا را برای ساختن آخرت خواست و در آن تلاش کرد اگرنه در این دنیا مگر کسی والا مقام تر از دُردانه آقا رسول (ص) و دلیل خلقت آسمان وزمین بود که دنیا حتی به او نیز وفا نکرد اما ایشان با همه عمر کوتاه خود آخرتیبنا کردند و الگویی شدند که در دو سرا بی نظیر است.
یاس وناامیدی را از خود دور کنیم و اگر ادعای عشق بر خاندان مولا را می کنیم به رحمتواسعه الهی امید ببندیم و با پذیرفتن یاس اسیر دست شیطان نشویم. چنانچه با عشقواقعی رهرویی کنیم و بر ادعای خود ثابت قدم باشیم هرگز در مقابل سختی ها وناملایمات نمی شکنیم و فرو نمی ریزیم. سختی ها پایه و زمینه پختگی هاست. مگرپیامبران و امامان در سختی و مشقت ها زندگی نکردند و با مشکلات بسیار روبرو نمیشدند. آنچه در آنان متفاوت بود، رنجور و مأیوس نشدن در پس گذرا از هر سختی بود. اوجموفقیت و شادی شیطان زمانی است که ببیند بنده ای در دام ناامیدی اسیر شده است.بنده مومن می داند و باور دارد که خداوند حافظ و رازق اوست و خداوند دوستدار بندهای است که خدای خود را می خواند هر چند باید بدانیم وقتی خدا را صدا می زنیم نبایدصرفاً منتظر باشیم تا آنچه ما می خواهیم محقق شود بلکه ایمان داشته باشیم او شنوایداناست و هر آنچه به صلاح ما باشد را برآورده می کند. خداوند وقتی ایمان و باوربنده اش را می بیند که با وجود سختی هم چنان امیدوار است او را رها نمی کند و بهیاری او می شتابد. در بسیاری مواقع عامل در جازدن ها و برگشت های چند باره ما بهنقطه شروع، خود ما هستیم.
تقارنولادت آقا امیرالمومنین (ع) با تحویل سال از جمله فرصت های طلایی برای حرکت ورسیدن به قرب الهی است. ممکن نیست که زیر چتر حمایت مولا باشیم و خداوند به ما،خواسته ها و مشکلات ما نظر خاص نداشته باشد. قطعاً همه ما در دوره رهروی خود شاهدبر این حمایت ها بودیم و هستیم. افسوس که فراموش کار، ضعیف و عجولیم و نعمت همراهیلحظه به لحظه مولا به خود را از یاد می بریم. هر چند به حکم رهرویی و عاشقی نبایدهرگز این لحظات را فراموش کنیم. انسان قادر است آزمون و خطا کند تا به بسیارینتایج برسد. خوب است یک بار هم این چنین امتحان کنیم که در برابر سختی و ناملایمتبجای غم و غصه خوردن و نگران شدن با همه نیرو به مدد خداوند امیدوار باشیم و از قدرتفکر و اندیشه خود استفاده کنیم. حتماً هر مشکلی راه حلی نیز خواهد داشت پس کافیاست غم و اندوه را کنار گذاشته و در نهایت امیدواری و همت به رفع مشکل بپردازیم. هیچسختی با غصه خوردن و گریستن حل نشده و حل نخواهد شد. افسوس خوردن و بار ناامیدی بهدوش کشیدن نتیجه ای جز تضعیف روحیه و آسیب جسمی و بیماری به دنبال نخواهد داشت.انسان های بزرگ در هر جامعه ای نمونه ای روشن بر نپذیرفتن یاس و چندین برابر کردنتلاششان برای رسیدن به موفقیت هستند.
دورماندیم از فرهنگ سنتی، دینی و ارثیه گذشتگان خود که بسیار امیدوار و تلاشگر بودند.بسیار شنیدم که پادشاهی از جایی می گذشت پیرمردی را دید که درختی می کارد به اوگفت عمر تو تا جایی نیست که ثمره آنچه می کاری را ببینی. پیرمرد پاسخ می دهد سال هادیگران کاشتن ما خوردیم و امروز ما می کاریم تا دیگران بخورند. پادشاه از سخنحکیمانه پیرمرد لذت می برد و دستور می دهد به او کیسه ای زر دهند، پیرمرد به کیسهنگاه می کند و می گوید این هم ثمره آنچه کاشتم. به لطف و برکت خدا امید داشتهباشیم. روزها و ساعات باقی تا ولادت مولود کعبه را برای خانه تکانی کردن دل از دستندهیم تا در ایامی که ایام نزول رحمت و برکت الهی است از منفعت بیشتری برخوردارشویم.
بارهاگفتیم با خود صادق باشیم و هدف از رهروی خود را بدانیم. تذکرات را جدی بگیریم وبرای تغییر و تحول هر چه بهتر خود را مهیا کنیم. فرمایش مولاست که باید هر روزمانبهتر از روز گذشته مان باشد. هر روزمان را ببینیم و بررسی کنیم تا متوجه باشیم روبه سوی پیشرفت هستیم یا رو به ضعیف تر شدن و پسرفت. متأسفانه از دین و سرمایه هایدینی خود بسیار غافلیم و ناآگاه، در حالی که بسیاری از افراد با داشتن فرقه وآئینی های نوظهور چنان وفادار، معتقد و متعصب هستند که گویا کامل ترین دین نزدآنان است. سال هاست بدون داشتن شعور و شناخت حسینی روزهای ابتدای محرم را با نمادعزا بر امام خود گذراندیم و هرگز نخواستیم تا به مانند شیعه و دنباله روی واقعیحقایق قیام ایشان و حقایق دین خدا را بدانیم و به دیگران نیز ارائه کنیم.
گنجینههایی چون قرآن نهج البلاغه و صحیفه سجادیه را داریم که اگر آن ها را بشناسیم، عاملبر نکات آنان باشیم می توانیم ادعا کنیم با سطح بالایی از آگاهی دینداری می کنیم. توجهداشته باشیم با تظاهر نمی توان و نمی شود، رهروی کرد. اگر سفارش به دعا و فاتحه ایبرای فرد یا افرادی می شود موظفیم به حکم رهروی آن را انجام دهیم و چنانچه فراموشکردیم و غفلت داشتیم بدانیم بار حق الناسی جدید را به عهده گرفتیم. امید که بهشایستگی عاشقی کنیم. والسلام
درباره این سایت