بسم ا. الرحمن الرحیم
در تمرینات بندگی ما حضورقلب و حضور ذهن داشتن خصوصاً در ادای فریضه نماز در رشد درون ما بسیار حائز اهمیتاست؛ چرا که اعمال ما تحت این حضور (قلب و ذهن) به مراتب قوی و بی نقص تر خواهدبود. حضور قلب داشتن در نماز اوج باور و رسیدن به مرحله بندگی و ایمان است.
رسیدنِ ایمان همانند رسیدنِمیوه از درختی است که در اثر رسیدگی و رشد به ثمر رسیده و حضور قلب داشتن نیز یعنیدرخت ایمان را به رشد و به ثمر رساندن. برداشته شدن پرده ها و حجاب و مکاشفاتی کهبسیاری از عُرفا در طول بندگی خود از آن برخوردار بودند، به سبب همین حضور قلب هاو با پای دل قدم برداشتن هاست.
ایام، ایام حج و طواف حجاجبه دور خانه خداست، ایامی که انسان ها قادرند در پرورش خود چنان عاشقانه و عارفانهبکوشند که اگر در کنار خانه خدا حضور فیزیکی نداشتند تا به طواف بپردازند، کعبهخود حاضر شود و به دور آنان طواف کند. می شود آرزو کرد ما نیز چنان باشیم که هرگاهاقامه بر عشق بستیم جز او نبینیم و نشنویم و خود را حاضر بر محضر حضرت یار ببینیم.آن هنگام است که صاحب مقامات والا می شویم و طعم شیرین بی نیازی را بنابر وسعمانمی چشیم. پس آرزوهایمان را هدف بندگی کنیم و با تلاش و برنامه در رسیدن به آن ها کوشاباشیم.
هر گناه، خلاف و لغزشی زائیدهنیاز و طمع انسانی است، اگر انسان نتواند بر نیازهای خود حاکم باشد و کنترل آنانرا در دست گیرد، بی تردید شیطان بر او غلبه می کند و افسار فرد را در دست می گیردو به هر سو که بخواهد، می کشاند. اگر کسی توانست خود را به مرحله حضور برساند،حصار امن الهی چنان او را در بر می گیرد که گویی مجنونی به لیلی خود رسیده است.
عشق وقتی معنای عشق می دهدکه از هر ناپاکی و ناخالصی به دور باشد. آزمون عشق چیزی جز نگاه کردن به درون ونوع درخواست های درونی ما نیست. در عشق هوس و درخواست دنیوی و مادی وجود ندارد؛چنانچه درخواست های ما رنگ و بوی هوس و دنیا را در خود داشت، بدانیم عاشق نیستیم.عشق همان اوج آفرینشی است که خداوند به عنوان اولین عاشق انجام داده است. آفرینشهمه نعمات، زمین و آسمان ها برای انسان و آفرینش انسان برای خود.
رسیدن به مرحله عاشقی درابتدا از دل و درون خود ما نشأت می گیرد و ما را آگاه می کند. همان جایی که دل بهموقع نهیب میزند و نهی می کند، تشویق می کند و یا امر می کند. انسانی که راه بندگیپیش می گیرد و تا رسیدن به عاشقی تلاش می کند جزو بندگانی می شود که برای او حجابها کنار می رود و قدسیان پدیدار می شوند.
پیش از عشق بازی آقا امامحسین (ع) در واقعه عاشورا و زمانی که قدسیان ناله برآوردند که چرا باید چنین شود،به امر خدا پرده ها برداشته شد و قدسیان زیبایی های کربلا را دیدند، آنان رازهاینهفته در پس ایثار و گذشت های فرزند امیرالمومنین (ع) را دیدند، آنجا که آقا امامحسین (ع) فرزند شش ماهه خود را در مقابل سپاهِ تا دندان مسلح دشمن روی دست بالابرد و آنجا که سیاحی با قدحی آب به یاری امام زمانش پرداخت اما ایشان آب را بهآسمان ها پاشیدند و از میان دو انگشت خود، نهرهای روان و شیرین تر از عسل و سفیدتراز شیر که در انتظارشان بود را به او نشان دادند. والسلام
درباره این سایت