بسم ا. الرحمن الرحیم
بنا بر فرموده الهی انسانضعیف و عجول آفریده شده است اما همین انسان ضعیف، درونی مملو از توانمندی هایبالفعل دارد. حرکت در مسیر بندگی و در وهله ای بالاتر مسیر عاشقی با خدا یکایکتوانمندی ها را از بالفعل به بالقوه تبدیل می کند. خداوند غایت کرامت و سَخا ومهربانیست اما ما به عنوان بنده خدا باید در کنار امید و عشق به آن خالق یکتا ازاو خوف و ترس نیز داشته باشیم.
در آیاتی نورانی از قرآن بهدعوت انسان ها به ایمان و خوبی بدون اکراه و اجبار اشاره شده است. خداوند دوستندارد بنده ای از روی اجبار دعوتش را لبیک بگوید اما تشویق گزینه ای مناسب جهتجایگزین کردن اکراه و اجبار برای دعوت به سوی خیر و خوبی هاست. انسان ها و به خصوصکودکان وقتی تشویق به امر نیکی می شوند، آن مسئله را در درون و نهاد خود می پذیرندو تا همیشه با خود همراه دارند. تشویق کردن و انگیزه دادن، انسان را از حالتتکلیفی انجام دادن کارها به سمت شوق و اشتیاق داشتن برای انجام آن کار سوق می دهد.ما نیز رهرو هستیم و به حکم عاشقی باید از تکلیفی انجام دادن کار به سوی عاشقانهانجام دادن پیش برویم. چه بسیارند کسانی که بیشتر از ما عبادت می کنند و بیشتر ازما به امور مستحبی می پردازند اما ما بنابر انتخاب عشق و مرامی که در پیش گرفتیم وبا بهره گیری از میانبر عشق باید دقیق و ظریف تر به شناخت از خود بپردازیمو با عشقی سرشارتر وظایف بندگی را عملی کنیم، آن وقت شایسته قرار گرفتن در زمره یبهترین ها می شویم.
هر تذکری اگر به جا و بهموقع انجام شود و در عمل مورد استفاده قرار گیرد، می تواند مانع بسیاری از کدورت هاو ناراحتی ها شود. از جمله این تذکرها که کمک کننده ما و دیگران است، منع فرد سخنچین از سخن چینی است. پیش تر نیز اشاره کردیم که سخن چینی نه تنها برای فرد سخنچین بلکه برای شنونده نیز بار حق الناسی ایجاد می کند. گاهی هدف ما صرفاً شوخیکردن است اما ممکن است شوخی ما فرد را آزار دهد و یا دل او را بشکند و وای بر مااگر این رنجش را ببینیم و در تسکین و یا به دست آوردن دل فرد نکوشیم.
بی تردید اکثر انسان هازمانی متوجه عظمت بی نهایت خداوند می شوند که بار سفر بسته و از این دنیا به سرایباقی کوچ کرده اند. در فاصله جدا شدن روح از بدن تا دفن متوفی به امر خدا حجاب هابرداشته می شود تا افراد بتوانند برای لحظاتی هرچند کوتاه عظمت بی انتهای مخلوقشان را ببینند و اینجاست که حسرت و افسوس ها شروع می شود و بنده از خداوند میخواهد تا او را به دنیا بازگرداند تا او به جبران اشتباهات و قصوراتش بپردازد وهرگز هیچ بنده ای به دنیا باز نخواهد گشت و فرصت دوباره ای نخواهد داشت. غافلنباشیم از رفتارها و گفتارهایی که در جمع های فامیلی یا دوستانه داریم، در جمع بهگفتارهایمان دقت کنیم و اگر چیزی گفتیم و یا رفتاری کردیم با خود بررسی کنیم کهمبادا دلی شکسته باشیم.
اهمیت و ارزش خداوند نسبت بهحقوق بندگانش به قدری بالاست که به هیچ یک از ما اجازه نمی دهد که حتی دل و قلببنده گناه کار و یا خلاف کار او را بشکنیم و یا او را مورد تمسخر و تحقیر قراردهیم. چنانچه حقوق سایر بندگان خدا را رعایت نکردیم و مرتکب گناه شدیم و بار حقالناس بر دوش گرفتیم، موظفیم تا فرصت حیات داریم از فرد طلب حلالیت کنیم. هر قدرخوب باشیم و تکالیف و مسئولیت های بندگی خود را به جا بیاوریم اما ناخواسته دلیشکسته باشیم، بار حق الناس بر عهده داریم و اگر فراموش کرده باشیم تا از زیر بارحق الناس خارج شویم، خداوند از روی فضل و عدل خود با اِعمال رنجی در زندگیمان حسابما را صاف می کند تا در دنیای باقی به خاطر حق الناسی که فراموش کردیم در صف پنجاههزار ساله حسابرسی به انتظار نمانیم. خداوند مالِک یَومِ الدین است. یعنی مالک روزجزاست و اوست که می داند جزا و سزای عمل هر بنده ای چیست، پس ما مجاز نیستیم تابنده ای را که مرتکب گناه و لغزش شده با تحقیر، تمسخر و دل شکستن مجازات کنیم؛ چراکه او صرف نظر از عملش که به او و خدای او مرتبط می شود، آفریده خداست.
بارها گفتیم خداوند عاشق شدو انسان را خلق کرد، خداوند چنان عاشقانه بندگانش را دوست دارد که قبل از به دنیاآمدن هر بنده نه تنها رزق او را در دنیا کنار می گذارد بلکه در بهشت برای اوجایگاه، مقام و نعمات بهشتی معین می کند. خداوند براساس رحمانیت خاص و ویژه خود،رزق دنیوی و اخروی انسان ها را قبل از متولد شدنشان تعیین می کند اما در نهایت خودانسان ها هستند که با انتخاب و عملکردشان خود را شایسته و محق روزیشان می کنند.چهره ها در عالم آخرت بر حسب عملکردهایمان ظاهر می شوند.
سخن زیبای پیامبر ماست که میفرمایند به حساب خود رسیدگی کنید قبل از آن که به حسابتان رسیدگی شود. در طی شبانهروز و در خلوت های عارفانه و عاشقانه خود با خدا قدری به حساب خود برسیم. اعمالمانرا ارزیابی کنیم، خصوصاً به گفتارهایی که از زبانمان خارج شده توجه کنیم و بهجبران بدی که دیگران در حق ما کردند دل آن ها را نشکنیم؛ چرا که ممکن است گناه آن هامجازات دیگری داشته باشد و دل شکستنی که ما مرتکب می شویم مجازاتی فراتر، بنابرایننه تنها بدی را جبران نکردیم بلکه حق الناسی تازه برای خود ایجاد کردیم.
نیت های واقعی و به دور ازخود فریبی ما نیز در حرکتِ ما به سوی رشد و صعود و یا ضعف و نزول بیشتر مؤثر است. وقتیاز عمق دل و قلبمان دوست داریم تا عمل خیری انجام دهیم یا در مناسبتی خاص بهپابوسی امامی شرفیاب شویم بی گمان خداوند بر نیت ما نظر می کند و ثواب و پاداش نیتخیر را در نامه اعمالمان لحاظ می کند.
بارها گفتیم موردی از نظراجتماعی، خانوادگی، ارتباطات، ی، مدیریت، مادی و معنوی نیست که در واقعهعاشورا به طور عملی برای ما ترسیم نشده باشد. توصیه ها و روایات فراوان، مبنی برزیارت آقا امام حسین (ع) و حسناتی که به واسطه آن برای انسان ایجاد می شود، بهخاطر شناخت و شعوری است که انسان قبل از زیارت این بزرگواران نیازمند آن است.
عاشورا اتفاق افتاد تا مابدانیم امام حسین (ع) که بود و چه خواست؟ عاشورا اتفاق افتاد تا بدانیم امام حسین(ع) امتش را چگونه می خواست؟ اگر این چنین با شناخت و شعور زائر امام حسین و فرزندانشانشدیم وعده خدا محقق می شود و عذاب الهی بر ما حرام می شود و حضرت زهرا (س) شفیع حقا. ما می شود. اگر نه هستند انسان هایی که هر ساله به زیارت قبر ائمه می روند واز نماز غافلند و در بند و اسیر حق الناسهایشان.
هر چند دنیای امروز، دنیایمادیات و دین گریزی هاست اما باید بدانیم رهروِ عزیزانی هستیم که همگی حق هستند وقیامت نیز حق. مبادا به لذایذ زودگذر دنیا دل ببندیم که انسان با همه قدرت و ثروتدر مقابل اراده خدا هیچ است. مگر نه اینکه نمرود با همه عظمت و شکوه دنیوی توسطپشه ای کوچک هلاک شد و یا حضرت سلیمان (نبی و فرستاده خدا) بزرگ ترین و برترینپادشاهان با توانمندی های فوق بشری که توسط موریانه ای همه تخت و شکوهش از بینرفت.
قدری اهل تفکر باشیم،موجوداتی هستیم که علیرغم همه توانمندی های درونی با اندک گرسنگی، با اندکناملایمات و با اندک دردی فرو می ریزیم. پس دنبال ستیز با چه و که هستیم؟ با کسیکه فوق مهربانی است و امیدوار به بازگشت بنده اش. اوج عذاب خدا برای کسی است که بهحق یا ناحق دل می شکند و بنده اش را می آزارد. مرگ برای همه ماست و هر مرگی که دراطراف و اطرافیان ما پیش می آید هشداری است برای ما که دیر یا زود ما نیز دنیا راترک خواهیم کرد و به جایگاه ابدی خود خواهیم رسید.
همه ما برای خارج شدن ازخانه و انجام خریدی هرچند کوچک حتماً به ظاهر خود رسیدگی می کنیم و آنچه نیازداریم به همراه خود می بریم؛ این در حالی است که بنا بر فرموده مولا روز به روز و لحظهبه لحظه به مرگ نزدیک می شویم در صورتی که به میزان آمادگی و توشه خود توجهینداریم و فرصت حیات را غنیمت نمی شماریم. قرآن کریم بسیار بر رجعت انسان ها اشارهکرده است، رجعتی که شامل حال همه انسان ها اعم از مسلمان و غیر مسلمان می شود. اعمالهر یک از ماست که پس از رجعت جایگاه و موقعیت زندگی جاوید ما را رقم می زند.خداوند از هر کس به اندازه وسع و توان او تکلیف می خواهد. این یعنی خداوند حسابهرکس را بنابر شرایط زمان و امکانات او بررسی می کند و پس از رجعتش به او مقام وجایگاه عطا می کند. عالِم بی عمل نباشیم و اگر ندانستیم اما شنیدیم، موظفیم تااجرای قانون کنیم و قوانین الهی را رعایت کنیم. پس اگر به آنچه شنیدیم اهمیتندادیم، بدانیم قصور کرده ایم و در پیشگاه الهی باید پاسخ گو باشیم.
جایگاه انسانی از جمله حقوقانسان هاست که همگی موظف هستند تا به آن احترام بگذارند و این جایگاه صرف نظر ازجرم و گناهی است که افراد مرتکب می شوند. آقا امیرالمومنین (ع) در وصیتشان بهپسرانشان به خوبی اهمیت و ارزش این جایگاه را گوشزد می کنند و می فرمایند: با قاتلمن که هم اکنون اسیر شماست به خوبی رفتار کنید و همان یک ضربه ای که به من وارد کردرا به او وارد کنید. مولا هرگز قاتلشان را به سبب گناهی که کردند بیش از حد وحدودش مجازات نکردند و حق انسانی او را سلب نکردند. بخشیدن تنها غذای خانه در لحظهافطار به مسکین، یتیم و اسیر توسط حضرت زهرا (س) نیز احترام به جایگاه انسانیافرادی است که نیازمند و محتاج یاری ما هستند. خداوند روزی دهنده همیشگی بندگانش است،خواه مسلمان و خواه غیر مسلمان.
مبادا در کمک و یاری رسانیبه دیگران به تفکیک دین و مذهب، فقیر و غنی بودن بپردازیم و ارزش وجودی افراد رادر نظر نگیریم. یادمان باشد پیرو پیامبری هستیم که با همه معصوم بودنشان در واپسینروزهای عمرشان در حضور جمعی از افراد اعلام کردند اگر حقی از دیگران بر عهده مناست بگوید تا آن را ادا کنم. حضور طبیب یهودی بر بالین مولا امیرالمومنین (ع) نیزدرسی دیگر برای ماست که بدانیم نباید تعصبی کورکورانه و بی اساس داشته باشیم.انسان قادر است توسط علمی که کسب کرده یاری گر دیگری باشد. می توان از کمک او بهرهجست و تحت تأثیر تعصبات، دین و مذهب انتخابی او، خود را از این نعمت محروم نکرد.
طلب حلالیت کردن و عذرخواستن از اشتباهات عین بزرگی، شجاعت و شهامت است. پس تلاش کنیم تا مطابق فرامین الهیعمل کنیم تا کمتر بلغزیم و اشتباه کنیم اما اگر دچار اشتباه و حق الناسی شدیم تافرصت زندگی برقرار است کسب رضایت از خداوند و بنده خدا کنیم تا آرامش همراه همیشگیما در دو دنیا باشد. والسلام
درباره این سایت