بسم ا. الرحمن الرحیم
خداوند عاشق شد و خلقت آغازکرد، انسان را آفرید و از ملائکه خواست تا بر بهترین مخلوقش سجده کنند، همه اطاعتامر کردند جز ابلیس و بدین گونه از پیشگاه الهی رانده شد و در ازای سالیان سالعبادت از خداوند فرصت خواست تا به اغوای انسان ها بپردازد. از بدو خلقت تاکنونمیلیون ها میلیون انسان پا بر عرصه دنیا گذاشتند و مورد دعوت و گاهاً حملات شیطانقرار گرفتند. هرچه زمان گذشت و علم به پیشرفت رسید و تکنولوژی رشد کرد، انسان هایبیشتری در دام شیطان اسیر شدند؛ چرا که ظواهر فریبنده دنیا بیشتر خودنمایی کرد و انسانها از شیوه صحیح زندگی خارج شدند. بدیهی است هر قدر انسان ها به پیشرفت و ثروتبیشتری دست یافتند، نفسی سرکش تر و طمع کار تر در خود پرورش دادند و به دعوت هایشیطان لبیک بیشتری گفتند.
ساده زیستی و نبود اختلافاتطبقاتیِ گذشتگان ما فرصتِ رشد صفاتی هم چون حرص ورزی، حسرت، طمع و حسادت را بهآنان نمی داد؛ به همین دلیل بود که مهر و محبت بیشتری جاری بود و افراد از ایمانقوی تری برخوردار بودند. گاهی مواجهه با مشکلات و کمبودها برای ما و در سویی دیگرآرامش و رفاه دیگران می تواند دریچه ای باشد که بر حسب انتخاب لحظه ای، ضعف و قوتایمان ما را سبب شود. برخی افراد در مواجهه با چنین ضد و نقیض های ذهنی یعنی قرارگرفتن خودشان در سختی و دیدن رفاه و خوشی دیگری مسئله را امتحان الهی قلمداد میکنند و با کنترل بر نفس و ذهن، خود را در ردیف مؤمنان قرار می دهند و برخی نیز بامقایسه مکرر و طلب مادیات خود را بنده شیطان می کنند.
بارها گفتیم ثروت اندوزیمایه ذلت و خواری انسان هاست و بالعکس استفاده صحیح از ثروتِ حلال مایه سربلندی وسعادت انسان. همیشه ورود ثروت با ورود امتحانات الهی و اِغوای بسیار شیطان همراهاست. هستند افراد زیادی که به محض ورود ثروت به زندگیشان، آرامش و نشاط و عشق ورزیپیشین خود را از دست دادند؛ چرا که دیدگاه افراد خانواده به سبب ثروت بدست آمدهتغییر کرده و جهت منفی به خود گرفته است. دقت کنیم حتی اگر از درگاه الهی طلبمادیات می کنیم از آن بزرگ بی همتا بخواهیم ثروتی طیب و طاهر، قلبی سخاوتمند وفکری غنی به ما عطا کند تا آن ثروت برای ما برکت و نیک بختی فراهم کند نه آن که ازما سربازی برای شیطان بسازد.
دعای انبیا و اولیا دین ما،همواره عطا کردن فرزندی صالح از سوی خدا بوده است. فرمایش پیامبر عظیم الشأن ماستکه "فرزند صالح گلی است از گلهای بهشت". نباید به خواسته ها و حوائج خوداصرار کنیم؛ چرا که خدای دانا و علیم خوب می داند اجابت کردن یا اجابت نکردن کدامیک از حوائج به نفع بنده و کدام یک به ضرر اوست. در دعا کردن، خداوند را بخوانیم وبه او توکل کنیم؛ یعنی او را وکیل خود برای رسیدن به نفع و سعادت هر چه بیشترمانقرار دهیم.
انسان هستیم و بر حسب انسانبودنمان صرف نظر از دین و مذهب و نژادمان محتاج خدا هستیم؛ پس باید دست به درگاهشبلند کنیم و خواسته های خود را با او بیان کنیم اما باید توجه داشته باشیم در هردعایی رضای خداوند را لحاظ کنیم و خود را غرق در خواسته ی خود نکنیم. بی شک همانندبسیاری از رفتارها، نیات و گفتارهایی که خلوص در آن بسیار مهم است، رضای الهیهمراه با دعا کردن نیز نیازمند خلوص است.
نمی شود با ریا و نفاق باخداوند معامله کرد؛ چرا که خداوند حاضر و ناظرِ بزرگ و مسلط بر هر بنده ایست. پیش ترنیز گفتیم ریا و نفاق به قدری نکوهیده و ناپسند است که خداوند هرگز آن را نمیبخشد. قدر داشته هایمان را بدانیم و به رضای خداوند راضی باشیم. چه بسیارندثروتمندانی که عدم سلامتی در آنان لذت خوردن و آشامیدنشان را از بین برده؛ در حالیکه همین افراد در گذشته خویش با خوردن کمترین ها قانع بودند و خرسند و سلامت.
کسب علم فریضه و توصیه دینخداست. در دعایی از بزرگان دین هست که می فرماید "بارالها علم مرا اسباب طغیانو سرکشی ام قرار مده". این جمله به ما یادآوری می کند در آموختن علم نیز بایداز خداوند خِیر خود را طلب کنیم. از پروردگار خویش بخواهیم که علم ما را مایههدایت، رشد و تعالی ما قرار دهد و بین ما و خود جدایی نیفکند.
خداوند با عشق و محبت بندهخویش را آفرید و هرگز نمی خواهد و دوست ندارد تا آنان را عذاب کند. باغبانی راتصور کنید که سالیان سال برای پرورش باغ خود تلاش کرده است، آیا می تواند پس از بهثمر نشستن باغش آن را به آتش بکشد؟ پس روشن و واضح است که خداوند نیز مایل نیست بابرآوردن حاجتی که خیر و صلاح بنده در آن نیست او را به سمت نابودی ببرد. خداوندبرای لحظه لحظه ما برنامه دارد و لحظه به لحظه یار و یاور ماست. این در حالی استکه گاهی با اجابت دعایی و گاهی با ارسال هشدارها و رنج هایی کوچک، ناجی و مددرسانماست.
روایت است فردی مؤمن و متدینسال های عمرش را در نوکری آقا امام حسین (ع) سپری کرد و از هر آنچه خیر و نیکی بوددر راه خدا و امامش کوتاهی نمی کرد، ایشان سالیان پایانی عمر خویش دچار شکست مالیشدند و پس از آن در بستر بیماری قرار گرفتند. یاران و دوستان همه متعجب از زحماتایشان و سرانجامِ وی، روزی از او سؤال کردند، چگونه است که شما با همه خدمتخالصانه ای که در حق امام و در حق دیگران داشتی چنین شدی؟ ایشان گریان و لرزانگفتند: سپاس خدایی را که بر من رحم کرد و کوتاهی مرا با نزول این رنج ها جبران کردتا پاک و پاکیزه سرای دنیا را ترک کنم. ایشان گفتند: هر سال در آغاز محرم و درتدارکات پذیرایی از عزاداران آقا اباعبدا. (ع) میزانی قند به خانه می بردم و باقندشکن می شکستم، در حین شکستن قدری خاک قند و قندهای ریز به این سو و آن سوی خانهپرتاب می شد که آن ها را اهالی منزل جارو می کردند و دور می ریختند، این ها همهتاوان همان دور ریختن هاست. خدای ما خدایی است که حساب همه چیز در دست اوست. همان خدایی که به انسان ها در موردحق کشی و حق الناس بسیار هشدار داده و از انسان خواسته تا فرصت باقیست به جبران حقالناس هایش بپردازد.
در هنگام دعا بدانیم، هستندگناهان و حق الناس هایی که دعایمان را حبس می کنند و اجازه نمی دهند تا آسمان هابالا رود. بخواهیم که خداوند ما را بر گناهانی که فراموش کرده ایم، آگاه کند تا بهجبران آن بپردازیم و درهای رحمت الهی را بر خود بگشاییم. متأسفانه بسیاری از ما همچنان غرق در حق الناس، از خداوند می خواهیم تا امکانش را فراهم کند تا ما نیز بهکار خیر بپردازیم، غافل از این که بزرگ ترین کار خیر برای ما حلالیت گرفتن ازکسانی است که به صورت مادی و معنوی مدیون آن ها هستیم. تمرین کنیم تا بر اراده ونفس خود مسلط باشیم تا اگر نیازی به پیشگاه خدا بردیم، خداوند آن را اجابت کند ونباشیم از جمله افرادی که خداوند اجابتشان نمی کند؛ چرا که برآورده شدن حاجتشان باگمراهی و سرکشی نفسشان همراه است.
از کوچک ترین کارهای حسنه وخداپسندانه غفلت نکنیم که در بسیاری مواقع نجات ما همان نیکی هایی است که درنظرمان نمی آمد. بنده ای که خداوند را وکیل خود قرار می دهد و بر حاضر و ناظر بودنخدا ایمان دارد، سخت ترین و مشقت آورترین شرایط نیز نمی تواند خللی در ایمان اووارد کند، چنین انسانی حرص و طمع را در خود از بین برده و مراتب بندگی را طی کردهاست. به نفسمان نه بگوئیم قبل از اینکه دیگری به ما و نفس ما نه بگوید. چشم و دلسیر باشیم و از تنهاخوری و خودخواهی به دور باشیم تا شایستگی خیر رسانی به دیگرانرا بدست آوریم.
ان شاءا. باشیم از دستهمؤمنان و عاشقانی که هر کار ما باعث ناامیدی و یأس شیطان شود و لبخند و مهرورزی مابه سایر مخلوقات الهی، شیطان را وادار به گریستن کند. خداوند دوستدار متوکلان است.باشد که از بهترین توکل کنندگان باشیم. والسلام.
درباره این سایت