بسم ا. الرحمن الرحیم
کربلابا همه حرکات نهفته در آن الگویی کامل برای زندگی و بندگی انسان هاست. الگویی کهبرای هر شرایط و موقعیتی درس دارد. قیام و حرکت عاشورا که از ابتدا به رهبری وامامت آقا اباعبدا. (ع) و سپس رهبری خانم حضرت زینب (س) بود، آن قدر غنی و وسیعاست که می توان در دفاع از دین اسلام و انتقادهای وارد بر آن از صحنهِ صحنه های اینقیام مدد گرفت و بهره جست.
یکیاز مهم ترین و زیباترین درس های عاشورا به بشر و بشریت درس مردی و مردانگی است.واقعه کربلا به روشنی نشان داد که می شود، جنسیت مرد نداشت اما مرد بود و مردانگیکرد. خانم حضرت زینب (س) مرد نبودند اما قدرت، ایستادگی و شجاعت یک مرد را در نبودمردهای کاروان به نمایش گذاشتند، مگر افتخاری بالاتر از آن هست که بگویم شیعه مولاعلی (ع) و حضرت زهرا (س) هستیم.
گفتیمبرای رهرو و شیعه مولا علی (ع) غدیر یک روز نیست، غدیر شناسنامه و اعتبار کسی استکه ادعای عشق به آقا امیرالمومنین (ع) را دارد. نمی شود غدیر را نشناخت و به محرمو درس های عمیق آن پی برد. نمی شود بدون تفکر از غدیر عبور کرد و به کاروان نورانیعاشورا رسید. محرم و عاشورا گنجینه و کتابی برای خودشناسی و رشد انسانی است، نبایدو نمی توان محرم و عاشورا را در چند شب عزاداری، گریستن و به سر و سینه کوبیدنخلاصه کرد. هر حرکتی در این قیام بزرگ و جاوید، حرکتی آگاهانه و از روی فکر واندیشه بوده است. ما نیز مدعی عشق بر این بزرگواران هستیم، آنانی که انتخاب هایشانآگاهانه و به دور از احساسات و جبر است.
همانگونه که نپذیرفتن ولایت آقا امیرالمومنین علی (ع) انسان را به انسانیت کامل نمیرساند و در عالم آخرت انسان را معلق نگه می دارد. محب این خاندان بودن و در مسیراین بزرگواران حرکت کردن علاوه بر تعالی لحظه به لحظه انسان، ناجی و مدد کننده است،برای آن هنگام که در گرداب حوادث و ناامیدی ها به سر می بریم. به شیعه بودن خودافتخار کنیم البته شیعه بودنی که توأم باشناخت و شعور ما باشد.
شناختداشتن، تحقیق کردن، کورکورانه و بدون آگاهی نپذیرفتن از نشانه های بلوغ فکری و بهرهوری از قدرت فکر و اندیشه شیعه مولاست. دین ما دین احساسات و عواطف محض نیست،رعایت تعادل در دین ما به قدری حائز اهمیت است که در به کارگیری از احساسات وعواطف باید جایگاه و موقعیت مربوط به آن را شناخت، صرف احساسات نمی توان دیندارواقعی بود.
خودشناسیمهم ترین گام در حرکت به سوی خداشناسی، تکامل ایمان و دینداری است. آنالیز و بررسیهای روزانه و یا هفتگی که بارها بر آن تأکید کردیم نیز از اصلی ترین راه های رسیدنبه خودشناسی و کاهش اشتباهات و لغزش هاست. وقتی به حساب اعمالمان می رسیم آن وقت اگرقافله عمر به پایان راه رسید، می دانیم چه داریم و چه کردیم. حساب اعمال را داشتنو حرکت کردن در مسیر خودشناسی و خداشناسی به انسان آرامش و اطمینان قلب می دهد. ادعایعشق می کنیم و اما از شناخت عشق غافل هستیم، اگر نه برای آن کسی که عاشق است، محرمحرف ها دارد و حجاب ها را کنار می زند تا حقایق هویدا شود تا ببینیم، بشنویم وبیاموزیم.
سخنانپر محتوا و خطبه های با عظمت خانم حضرت زینب (س) در زمان اسارت خاندان نور به مامی آموزد که چگونه می توان در اوج سختی و مصیبت، محکم و استوار از دین خدا حفاظتکرد و تسلیم بازی زمانه نشد. خانم حضرت زینب (س) به قدری زیبا و گزیده سخن می گفتندو با همان کوتاهی سخن، مقصود و منظور خود را می رساندند که اگر ما می خواستیم اینچنین مقصود خود را برسانیم باید ساعت ها مطالعه می کردیم و ساعت ها به توضیح وتفسیر می پرداختیم.
عظمتو صلابت خانم حضرت زینب (س) در کاخ عبیدا. چنان خودنمایی می کند که خانم با همهشجاعتشان در ابتدای مجلس و مقابل سران قبایل و در دفاع از حق و حقانیت پشت بهعبیدا. می نشیند تا ذهنیت ها را به این سو ببرند که کیست بانویی که قادر استشجاعانه پشت به پادشاه زمانه کند و مجلس او را به سُخره گیرد. حضرت زینب (س) این گونهمی آموزد به انسان ها که گاهی یک حرکت می تواند پاسخی کوبنده به دشمن باشد و نیازینیست در مقابل توهین های دشمن عکس العمل های تند نشان داد و دست به دامان ناسزا وفحاشی شد. نوع نشستن خانم در ابتدای مجلس به قدری عبیدا. را برآشفت که او به خوداجازه داد تا هر سخن ناپسندی را از دهان ناپاکش بیرون کند اما باز صبر و آرامشخانم زینب (س) به گونه ای بود که در برابر همه سخنان زشت و ناپسند عبیدا.فرمودند: یابنَ مرجانه تو را همه می شناسند و از فکر و عمل تو آگاه هستند. (درجوامع عرب مردی را با نام مادر خطاب کردن توهینی بزرگ به آن مرد محسوب می شد.) خانمحضرت زینب (س) در جمع سران این گونه مختصر اهانت دشمن را پاسخ گفتند و باناسزاگویی، تهمت، بهتان و غیبت شخصیت ارزشمندشان را تحقیر نکردند و باز پاسخ بانوخشم عبیدا. ملعون را برآشفت و به بانو حمله ور شد، حرکت ناشایستی که اوج وقاحت وحقارت یک مرد در جامعه عرب را می رساند.
خودشناسیناگزیر ما را به مقوله مهم تربیتی می رساند، جایی که نوع ادب و تربیت درونی ماآشکار می شود و عاشورا لحظات پدیدار شدن همین ادب و تربیت های درونی بود. در کاخعبیدا. پس از حمله آن ملعون به خانم حضرت زینب (س)، حضرت رقیه (س) و کودکان همکاروانیش را فرا می خواند تا دور عمه حلقه بزنند و بدین گونه از رهبر و امامزمانشان دفاع کنند. کودکان فهیم و غم دیده که با همه سن کم و رنج اسارتی که دیدند،مسئولیت دفاع از حریم حرم را با شهامت تمام اجرا کردند.
انسانقادر و توانمندخلق شده است. انسان قادر است خوبی ها را جذب کند و بدی ها را از خوددور کند و درونش را وسعت بخشد. انسان می تواند با افزایش ظرفیتش انبوهی از نیکوییو خردمندی را در خویشتن خویش جای دهد. انسانی که در مسیر الهی حرکت می کند هرگز آنقدر کوچک و ناتوان نمی شود که ظرفیتش با اندکی خوبی پر شود؛ چرا که درون فرد مومنبه اقیانوس بی کران الهی متصل است.
صفحهسفید و پاک درونی هر انسانی همان روح دمیده شده از خدای باری تعالی است که هر یکاز ما پس از انتخاب و عملکردهایمان این صفحه را پاک یا ناپاک می کنیم و بر آن گَردگناه می نشانیم و یا با عمل نیک بر درخشش آن می افزاییم. انسان هر قدر در شناختخود کوشاتر باشد به اصل خود نزدیک و نزدیک تر می شود، مگر نه این که انتخاب راه ومرام مولا علی (ع) را به نیت و هدفِ رسیدن به قرب الهی برای خود برگزیدیم، پس بایدبرای رسیدن به هدف الهی، به کمال برسیم و برای رسیدن به کمال، به خودشناسی، رشد وتعالی دست پیدا کنیم.
عصر،عصر تکنولوژی و پیشرفت در علم و مادیات است، عصری که اگر می خواهیم در آن بندهحقیقی باشیم و راه بندگی پیش بگیریم و بر روزمرگی و آشفتگی ها غلبه کنیم بایدمیانبری داشت به نام عشق. همان عشقی که خداوند بر آن عاشقی کرد، عشق به آقاامیرالمومنین علی (ع)، عشقی است که خداوند برای عالمیان ترسیم کرد تا همگی بهعزتمندی برسند و شیفته و شیدا به اصلشان بازگردند. بارها گفتیم نام بردن از آقاامیرالمومنین علی (ع) و عشق ایشان صرفِ توجه به ایشان و فراموش کردن سایر ائمه (ع)نیست. وقتی از مولا علی (ع) نام می بریم مقصودمان تمام ائمه (ع) هستند؛ چرا که اینبزرگواران نور واحد و همگی به قدرت لایزال الهی متصل هستند.
امسالقبل از رسیدن به ماه محرم بکوشیم تا حداقل یک تفاوت را در خود حس کنیم و خود را هرچند اندک پرورش دهیم و به این ماه ورود کنیم. در محرم کم تر بگرییم و بیشتربیندیشیم و اهداف آقا امام حسین (ع) را بشناسیم و به حد توان بر اجرای آن دربندگیمان همت کنیم. صِرف گریستن و نشناختن اهداف قیام خاندان آقا اباعبدا. (ع)نمی تواند از ما شیعه واقعی به وجود آورد. شناخت ایثار، ادب، جوانمردی، عشق، میزانتوقعات و بسیاری درس های دیگر همگی در رسیدن ما به کاروان آقا اباعبدا. الحسین(ع) مؤثر است.
باعشق و حبی که در سینه از عترت آل رسول داریم به شناسایی راه و قیامشان بپردازیم.آن گاه اگر اشکی ریختیم، اشکی با شعور حسینی است که خریدارش حضرت زهرا (س) است.عاشورا همیشه زنده است اما برای کسی که بشناسد و با عاشورا نفس بکشد و با عاشوراحرکت کند و این ممکن نیست مگر با وارد شدن به این کاروان و حرکت گام به گام با آنبزرگواران.
عشقیعنی حرکت بدون بهانه. مگر نبودند انبوهی از افرادی که نامه نوشتند و امام زمانشانرا فرا خواندند اما پس از تعیینِ هدف آقا امام حسین (ع)، بهانه تراشی کردند و هریکبه بهانه ای از نور و جاودانگی جدا شدند. هرچند، آنان کسانی بودند که هنوزایمانشان به اندازه ای نبود که تسلیم نفس مطمئنه باشند و خود را به بهای ناچیزدنیا و امورات فانی دنیا نفروشند. همان شبی که آقا امام حسین (ع) چشم بستند تاهرکسی نمی تواند از او بیعت بردارد و برود، تنها یک شب و یک پیمان نبود. روزها وشب های ما پر از بیعت برداشتن و یاری نکردن ها و خدا را رازق و حامی ندیدن هاست.
اگرامروز مسلمان هستیم و هم چنان گرفتار و در بند مشکلات، به این دلیل است که هنوزنشناختیم و علیرغم همه راهکارهایی که ائمه (ع) در لحظه به لحظه زندگیشان، خطبه هاو دعاهایشان داشتند، بهره نجستیم. ان شاا. بتوانیم عاشقانه و عارفانه در محرموارد شویم و رضایت نامه عاشقی مان را از دستان مبارک بهترین مادر عالم، حضرت فاطمهزهرا (س) دریافت کنیم. والسلام.
درباره این سایت